Etappe 3
Dit weekend voor het eerst weer een langere etappe gelopen, twee dagen achter elkaar. Met een overnachting in een B&B.
Het weer ziet er troosteloos uit op vrijdagochtend. Vanuit onze toren zien we alleen een witte mist. De voorspelling is dat het in de middag opklaart. ’s Ochtends werk ik nog wat en dan vertrek ik richting Aalsmeer, waar ik vorige keer ben geëindigd. De trein- en busreis loopt voorspoedig, maar toch ben ik wel aan een kop koffie toe als ik in Aalsmeer ben aangekomen. Net op weg loop ik langs een leuk restaurant met uitzicht op de (enigszins in de mist verscholen) Westeinderplassen. Hier stop ik voor een stuk appeltaart en koffie, zodat ik genoeg energie heb.
Het eerste deel van de route loopt over de Vuurlijn tussen het Fort bij Aalsmeer een Fort de Kwakel. Ik loop over een dijk, waardoor ik binnen de korste keren onder de blubber zit. Er loopt ook een weg langs de dijk, maar die is vrij druk, dus kies ik ervoor om op de dijk te lopen. Langs het oude Fort, dat nu een gallerie is, loop ik de Kwakel in. Hier ben ik vorige keer gestrand in de sneeuw. Nu ik de route heb gezien, ben ik helemaal blij dat ik toen niet ben gaan lopen!!
Vanaf hier gaat het kilometers lang langs de Amstel over het Jaagpad. Het loopt prachtig. De mist is wel enigszins opgetrokken, maar het blijft bewolkt en heiïg. De wind is fris en het is even doorbijten langs het water. Ik kom weinig mensen tegen en begin me langzaam een voorstelling te maken hoe dat straks in Frankrijk en Spanje zal zijn. Zelfs hier begin ik in mezelf te praten, of tegen koeien en schapen onderweg, die hier overigens weinig problemen mee lijken te hebben.
Halverweg het Jaagpad, bij de Tolhuisluis uit 1823, rust ik wat uit op een bankje. Lang zitten is er echter niet bij in deze winterse omstandigheden. Als je het koud krijgt wordt het tijd om verder te lopen. Het laatste stuk ik opnieuw langs de Amstel, en dan nog een stukje door het weiland naar mijn eindpunt van vandaag: B&B de Sfeerstal. Ik ben hier met Dim al eens geweest toen we het Marskramerpad liepen vorig jaar. Toen was het zomer en hebben we lekker buiten gezeten en wat geluncht. Nu is de bloementuin uitgebloeid, maar maakt de kerstverlichting het nog wel gezellig. Het is een erg leuke B&B. Ik slaap in de Dahlia-kamer, die helemaal in mijn stijl donkerrood/paars is geschilderd (als een Dahlia). Ik neem een lange hete douche, want ondanks dat ik het niet koud heb gehad, ben ik toch wel koud geworden van het buiten zijn. ’s Avonds eet ik met de familie aan tafel mee, aangezien de overige reserveringen voor het avondeten hebben afgezegd. In bed kijk ik nog even de finale van The Voice, maar lang houd ik het niet vol.
Na een goede nacht en een heerlijk ontbijt ga ik weer rustig op weg. Het is grijs vandaag en vanochtend regende het een beetje, maar nu is het droog met een lekkere looptemperatuur. Al snel laat de route het asfalt achter zich en loopt de dijk op richting Aarlanderveen. Een andere wandelaar loopt wat achter me, en haalt me bij een fotomoment in. Hij hoopt in een paar dagen naar Den Bosch te lopen, maar vond de eerste dag (ook vrijdag begonnen) toch wel tegenvallen. Hij wist dan ook niet of hij Den Bosch in een dag of 5 zou halen, dan moet hij nl. zo’n 40 kilometer per dag lopen. We kletsen wat en lopen samen op. Na ruim een uur lopen ben ik aan een pauze toe, en nemen we afscheid, want hij loopt nog even door.
Na de pauze loopt de route langs een molenviergang, de oudste ter wereld die nog in gebruik is. Het Groene Hart Pad loopt hier ook langs, maar ik kan me dit stuk niet echt goed herinneren. Langs de molens loopt de route naar Zwammerdam, waar ik een cafeetje vind om even lekker warm iets te eten. De rest van de route geeft nl. geen cafeetjes meer en loopt constant door de weilanden. Vlak na Zwammerdam neemt de route een weidepad, dat ondanks de vochtige bodem wel goed beloopbaar is. Ook hier weer alleen op de wereld, dit keer wel met de A12 op de achtergrond, dus zo alleen ben ik nu ook weer niet. Midden in het weiland zijn bankjes neergezet en als dan net even de zon doorbreekt, plof ik gelijk op het bankje neer om hiervan te genieten. Overal hoor je al vogeltjes en met het zonnetje erbij lijkt de lente in aantocht!! In de praktijk zal deze echter nog wel even op zich laten wachten. De route gaat nog een heel stuk langs het water over een dijk. Een erg leuk stuk om te lopen. Onderweg stop ik nog om mijn zelf meegebrachte thee op te drinken, wat heerlijk is met dit frisse weer. Het laatste stuk loopt langs een weg, wat minder leuk loopt. Al snel ben ik echter in Reeuwijk, waar ik de bus terug naar huis neem.
Thuis schrijf ik dit stukje. Ik merk dat ik de lange afstanden wat ontwend ben, want ik heb aardig spierpijn. Ik ben iig blij dat ik even een dagje kan bijkomen, en niet vandaag hoef door te lopen. Dat komt een volgende keer wel weer!!
