Duivelsberg naar Lent 25 km
Vandaag is de start van een nieuw LAW pad! Na afronding van het Pieterpad (helaas geen blog van aanwezig) is de keuze gevallen op het Romeins Limespad. Na veel puzzelen besloten we om niet in Katwijk te beginnen, maar in Nijmegen. Het is nu december, en de eerste etappes lopen door graslanden die erg koud en nat kunnen worden. Starten in de bossen bij Nijmegen is nu aantrekkelijker. Hopelijk is het weer beter als we dan aan het eind alsnog door die graslanden moeten 😉
Vanaf station Nijmegen nemen we een taxi naar de Duivelsberg. Het OV komt niet echt in de buurt, en dit is veruit de snelste optie. Het restaurant op de Duivelsberg in vroeg in de morgen (we starten rond een uur of 10) nog niet open. Dan maar gelijk op pad. Op de berg staat een LAW wegwijzer. Katwijk aan Zee is 256 kilometer! We lopen maar een aantal keer per jaar, dus het zal even duren voordat we daar zijn aangekomen. We beginnen aan onze eerste kilometers!
Het voordeel van bovenop de berg starten, is dat je daarna voornamelijk naar beneden gaat. We lopen door mooi bos langs soms best steile paadjes naar benenden. Een flauw zonnetje schijnt door de bomen, maar geeft het al snel op. Onderweg komen we al de eerste ‘Romeinse sporen’ tegen. In het bos zijn de hoogteverschillen van een oud aquaduct nog zichtbaar. Je moet wel weten dat het er is, anders lijkt het een gewone geul in het landschap. Een reconstructie van hoe het er vroeger uitzag, maakt duidelijk hoe het aquaduct er ongeveer uit heeft gezien.
We lopen het bos uit en woonwijken in. Ook hier reconstructies en herinneringen aan de Romeinen. Je moet echter wel een beetje je fantasie gebruiken, zo midden tussen de nieuwbouwwijken. We lopen Nijmegen in, langs het Valkhof. De oude kerk en met name de ruines van het kasteel, doen dan wel Romeins aan, maar zijn van latere tijd. Het musuem bewaren we voor een andere keer, dus veel ‘Romeins’ zien we hier niet. Wel een mooi uitzicht op de Waal! We drinken koffie met een Spaanse amandeltaart (wie naar Santiago heeft gelopen kent deze waarschijnlijk wel) in een Spaans restaurantje aan de Waalkade.
Hierna volgt een wat saai stuk door Nijmegen. Eerst nog langs de Waal, maar later langs plekken waar ook ooit iets Romeins heeft gestaan. Erg onder de indruk zijn we er niet van. We besluiten dus maar de Waal te volgen en direct door te lopen naar de brug.
Halverwege de brug mogen we omlaag, naar een eiland in de Waal. Ik ken dit eiland nog van de vierdaagsefeesten, toen hier een festival was. Nu is het echter stil. De lucht is inmiddels helemaal dicht getrokken en het miezert een beetje. Door de vele regen de afgelopen weken is het spannend hoe ver we over dit eiland kunnen lopen. Het eerste deel gaat nog prima. Het loopt heerlijk, zo zonder verkeer midden in het water. We komen langs een kunstwerk van een Romeinse ‘kop’. Je kunt erin en door zijn ogen naar Nijmegen kijken. Wat verderop staat het water zo hoog, dat we de oversteek naar het vaste land niet kunnen maken. We lopen terug en nemen de ‘hoogwaterroute’.
Aan de overkant van de Waal kunnen we kiezen: we lopen nog 10 kilometer door naar Elst, dan wordt het een etappe van meer dan 30 kilometer, of we stoppen hier bij het station van Lent. We kiezen voor het laatste. Op het station pikken we nog net de doorkomst van een oude stoomtrein mee. Er zijn best wat fotografen en ‘kijkers’ op afgekomen, dus het zal bijzonder zijn. Het was een mooie wandeldag, met rivieren, stad en bos. Erg afwisselend dus. Met informatiebordjes langs de route wordt gepoogd om de geschiedenis een beetje te laten herleven. Het is voor mij echter moeilijk om door de nieuwbouwwijken heen te kijken. Toch een mooi begin van een nieuw pad!
