Na regen komt zonneschijn

Dinsdag 19 juli
De weersvoorspellingen zijn slecht. Ik heb al ingecalculeerd dat ik vandaag mogelijk een ‘vrije dag’ opneem, maar als ik ’s ochtends wakker word, ziet het er helemaal niet zo slecht uit. Gewoon starten dus maar. We verkassen vandaag naar Issoudun, een plaats die halverwege de etappe van vandaag ligt. Mocht het weer alsnog omslaan, dan kan ik daar dus gewoon stoppen. De etappe begint voorspoedig. Wolken afgewisseld met soms een zonnetje als ik Charost uitloop. Onderweg kom ik een meneer tegen die me vijgen aanbiedt. Ik neem een zakje mee voor straks bij de caravan. Ze worden zo van de boom geplukt. Vlak daarna komt er toch wel een heel erg donkere lucht aan. Als ik midden in de weilanden loop, begint het ineens flink te regenen. Voordat ik mijn regencape aan heb (ruzie met de wind en de regen), ben ik al aardig nat. De rest van de dag houdt de regen niet meer op. Harde wind en regen recht van voren. Binnen de kortste keren ben ik zeiknat. De regencape trekt op door de harde wind, dus alleen mijn bovenlichaam blijft nog enigszins droog. De regen slaat constant in je gezicht. Lopen is nu echt niet leuk. Daar waar ik afgelopen dagen veelal op D-wegen liep, ging de route juist vandaag over onverharde paden door de weilanden. Geen enkele mogelijkheid om nu te stoppen. Ik zal door moeten lopen tot ik bij een plaatsje kom. Uiteindelijk kom in in Avail. Eigenlijk moet ik nog eens een paar kilometer door de weilanden tot aan Issoudun, maar ik vind het mooi geweest voor vandaag. Ik bel mijn vader, nu kan dat nog, en een half uurtje later sta ik onder de warme douche. Dit was echt niet te doen, en als ik dit van tevoren had geweten was ik niet gestart. Maar goed, ook dat is onderdeel van de tocht. In de middag gaan we als ’troost’ iets leuks doen en een kasteel bezoeken. Als we daar zijn breekt zelfs heel even de zon door, maar van korte duur. Na het kasteel gaan we ook langs bij de Abdij van Noirlac, en daarna naar huis en vroeg naar bed. De ‘wandeling’ door de regen heeft me aardig vermoeid en het is vandaag echt koud. Gewoon lekker het bed in dan maar. Morgen zien we weer verder.

Woensdag 20 juli
De laatste kilometers van gisteren laat ik maar voor wat het is, en ik begin in Issoudun aan de volgende etappe. Ik wil in twee dagen wat extra lopen, zodat ik weer op het schema lig en ook mijn ‘reservedag’ weer terug heb. Dat betekent dat ik vandaag doorloop naar Maron. Het weer is wat opgeklaard. Het is nog koud, maar overwegend droog. Wel af en toe miezerregen of een korte bui. De route is vandaag wel leuk. Het landschap begint afwisselender te worden, met weides, akkers en bos. Het lopen gaat redelijk. Ik heb gisteren met de regen wel kou gevat en loop dus aardig te snotteren en heb een beetje een ‘vol’ hoofd. Ik loop de route echter moeiteloos. Voor het grootste deel volg ik weer de historische weg, maar deze gaat langs Chateauxraux, en daar snijdt mijn route juist een aardig stuk af. Op een gegeven moment verlaat ik de geel/blauwe markering en moet ik ‘op eigen houtje’ verder. Het gaat echter zonder problemen, want de beschijving is goed duideijk. Mooi bijtijds kom in Maron aan, en kunnen we terug naar de camping in Issoudun. Morgen reizen we door naar Neuvy St. Sepulchre, waar ik dan naar toe wandel.

Donderdag 21 juli
Een lange dag vandaag. Omdat ik de ‘regendag’ weer wil inhalen, loop ik twee dagen wat meer. Vandaag komt het daardoor op 28 kilometer. Ik loop wel naar de camping toe, wat als voordeel heeft dat ik geen rekening hoef te houden met een afgesproken aankomsttijd. Tot nog toe was dat overigens geen enkel probleem, want ik loop blijkbaar vrij constant. Het weer is nog steeds wat wisselvallig en vooral ’s nachts valt er steeds veel regen. Het is koud, en de behoefte aan een zonnetje wordt toch wel groot. Vandaag laat de zon zich weer af en toe zien, dus het lijkt de goede kant op te gaan. In de middag klaart het zelfs een beetje op. Ook vandaag is het landschap leuk en gevarieerd. De heuvels beginnen weer langzaam en het lijkt of ik van de eeuwige graanvelden verlost ben. Ik loop nog steeds het stuk dat ‘afsnijdt’ en heb dus geen enkele markering onderweg. Vandaag blijkt hiervan het nadeel. De wegsituatie is gewijzigd en ik herken totaal niet de beschrijving die in het boekje staat. Na enig heen en weer lopen kies ik toch maar een richting, en als de beschrijving later weer blijkt te kloppen, weet ik dat ik op de goede weg ben. Het heeft me echter wel een half uur gekost, en een aantal extra kilometers op een toch al lange etappe. Ik loop weer door bossen en weides en langs een schilderachtig dorpje met een evenzo schilderachtig kasteel. Onderweg zie ik vandaag vijf herten, wat ik als een goed voorteken beschouw voor de komende dagen. Als ik aankom in Neuvy St. Sepulchre staan mijn ouders me al op te wachten. Geen idee hoe lang ze daar al staan, want we hadden geen tijd afgesproken omdat ik naar de camping zou doorlopen. We gaan de aparte ronde kerk in, die van binnen prachtig is. Boven in de kerk kan ik een stempel halen, en ik brand weer wat kaarsjes voor de mensen die ik ‘meeneem’ op mijn tocht. Dit is een soort eigen ritueel dat ik heb. In mooie en belangrijke plaatsen langs de route brand ik kaarsjes, zodat ik de mensen die me na staan een beetje meeneem tijdens de tocht en ook een beetje voor hen loop. De caming is rustig, zoals alle campings tot nog toe. ’s Middags kunnen we nog in de zon zitten en eindelijk weer een beetje warm worden.

Vrijdag 22 juli
Mijn vader heeft vandaag , nu ik vanaf de camping start, uitgekozen om weer een dagje mee te lopen. Gisteravond heeft hij de auto al op de eindbestemming gezet, dus we kunnen bijtijds vertrekken. Het heeft echter toch de hele nacht weer geregend en ook nu ziet het er somber uit. We wachten tot een uurtje of tien, en gaan dan getooid in regencapes maar op weg. Als snel wordt het echter droger en kunnen de capes uit. De graanvelden heb ik nu eindelijk voorgoed achter me gelaten. Af en toe kom ik nog een perceeltje tegen, maar deze zijn niet zo wjds en groot als vorige weken. De route loopt leuk over onverharde wegen, langs ruïnes en door bosjes. In de middag begint zelfs de zon wat te schijnen en eigenlijk is het best lekker wandelweer. De route gaat over een hoog viaduct (80 meter hoog en 500 meter lang) met fantastich uitzicht. We lunchen in de weilanden in de zon. We lopen vandaag naar Gargilesse, dat als één van de mooiste dorpjes van Frankrijk wordt genoemd. Het ligt langs een riviertje in een dal, dus het is ook weer wat klimmen en dalen vandaag. Maar het is allemaal nog overzichtelijk. Aangekomen in het plaatsje drinken we wat in het cafeetje. Het is een leuk plaatsje, met smalle straatje en pittoreske huisjes. Ook is er een kasteel (nu expositieruimte) en een oude kerk met mooie fresco’s in de crypte. We lopen het plaatsje wat door en halen een stempel bij de VVV. Dan terug naar de camping. Morgen weer verkassen.

Zaterdag 23 juli
Ik start weer in Gargilesse. Het is wisselend bewolkt en lijkt best een aardige dag te worden. De route beloofd volgens de gids mooi te worden. Het wordt nu echt weer heuvelachtig en ik loop langs beekjes en de rivier de Creuse. Het eerste stuk van de route is inderdaad erg mooi, en ik ga niet zo snel door het nemen van foto’s en het stilstaan op mooie plekjes. Dan volgt echter een saai stuk langs de weg. Het laatste stuk is wel weer mooi door weilanden over onverharde paden met mooie vergezichten. Het is wel stevig klimmen vandaag. Ik loop naar Crozant, een dorpje aan de rivier de Creuze met een ruine van een oud fort en een geschiedenis als ‘schildersdorp’. Eind 19e en begin 20e eeuw was dit plaatsje en de omgeving erg populair bij schilders en als je de rivier de Creuze en de rotspartijen rondom de stad ziet is begrijpelijk waarom. Helaas is het het laatste uur van de route weer gaan regenen, en moet ik regelmatig schuilen voor een flinke bui. Ze duren echter maar kort, en meestal breekt na de bui de zon weer even door. De caravan is inmiddels verkast naar een plaats van waaruit de komende drie etappes eenvoudig te bereiken zijn. Ook mijn ouders hebben nu ‘pelgrimservaringen’. Het hek van de camping zat op slot en er was niemand te bekennen. Volgens de informatie kun je terecht bij de Mairie voor de sleutel, maar die is dicht op zaterdag. Via de VVV toch iemand gevonden die het hek open kan doen. Ze krijgen zelf een sleutel en ze kunnen dinsdag bij de Mairie betalen en de sleutel weer inleveren. Ook hier lekker rustig op de camping. Hierdoor is er wel een fantastisch uitzicht op het dal en de heuvels in de verte. De laatste week ‘vakantie’ met mijn ouders is inmiddels aangebroken.