Montefiascone
Ik sta op mijn gemak op. Ik heb vandaag geen haast. Het is maar 18 km, en ik kan vanaf twee uur inchecken. Op mijn gemak loop ik Bolsena uit. Gelijk met mij vertrekken nog drie pelgrims, waarvan ik er twee nog niet eerder zag. Als snel gaat het omhoog en gaat mijn tempo omlaag. De anderen halen me in, maar we zullen elkaar vandaagsteeds opnieuw weer zien. Vanaf het meer gaat het weer terug omhoog. De heuvels zijn dan niet meer zo hoog, het is toch nog stevig klimmen. Eerst langs de luxe woningen van Bolsena en door olijfboomgaarden. Het is er prachtig, met steeds het zicht op het meer erbij.
Dan gaat de route het bos in. Een geologisch natuurpark. Al merk je van het laatste weinig. Het is hier een oud vulkanisch gebied. Door vulkanische activiteit lang geleden is het meer van Bolsena ook ontstaan. Ik vind het heerlijk in het bos te lopen. Ondanks dat het nog steeds gestaag omhoog gaat. Het is er koel en groen, met beekjes. En mijn allergie van de laatste dagen is weg! Hoe mooi Toscane ook was, het was blijkbaar niet erg goed voor mij. Ineens loop ik weer als vanouds, met meer energie en minder moeite. Zelfs het laatste stuk over de weg naar Montefiascone deert me niet!
Montefiascone is ongeveer de plaats waar het nog 100 kilometer naar Rome is. Waar precies is niet duidelijk, en als ik ga rekenen hoe ver ik nogmoet kom ik op 120 uit. Dus het is maar hoe je meet! Na acht jaar lopen naar Rome komt het einddoel toch echt in zicht. Het is wel minder indrukwekkend dan wanneer je al vier maanden langachter elkaar onderweg bent, maar het is en blijft een mijlpaal.
Onderweg kreeg ik ineens een berichtje dat mijnappartementje geannuleerd was. Het blijkt dat ze problemen hebben met het water. Gelukkig is het niet druk in het stadje en vind ik gemakkelijk een hotel. Na het opfrissen en even bijkomen ga ik de ‘bezienswaardigheden’ langs. Natuurlijk een paar kerken en een oud fort, gebruikt door de pauzen van Rome. In het fort zit nu een museumover de oude middeleeuwse en Renaissance architectuur. Best interessant. Ook heeft het fort een Pelgrimstoren. Het is me nog niet duidelijk waarom deze zo heet, mogelijk omdat je vanaf deze toren de pelgrims zag aankomen. Het uitzicht is in ieder geval de klim omhoog weer waard.
In het dorpje is verder niks te beleven. De ‘winkelstraat’ lijkt vooral te bestaan uit winkels die dicht zijn, en iets van een groenteboer kan ik ook niet vinden. Ik loop een rondje, maar besluit dan een stukje terug te lopen naar de grote supermarktnet buiten het dorp die ik op de route had gezien Ik heb zin in yoghurt, ook voor morgenochtend, en dat hebben ze daar zeker. Natuurlijk was het verder weg dan ik dacht, maar nu ik er toch ben neem ik gelijk maar avondeten mee. Ik heb een mooi balkon bij mijn kamer en daar kan ik het dan in alle rust opeten. Ik haal een salade van quinoa en vis, broodjes met pesto en kaas en natuurlijk yoghurt en fruit voor morgen. Voor het vakantiegevoel neem ik er nog een kwart litertje wijn bij! Terug op de kamer maak ik het gezellig op mijn balkon. Geluk zit soms in kleine dingen, of in een broodje kaas en yoghurt!
