Jacobspad: Schimmert naar Maastricht
Alweer de laatste dag van deze toch! Ik ben vroeg wakker en heb zin om te lopen. Zuid Limburg is zo mooi met zijn glooiende heuvels, holle wegen en wegkruipen!
Ik ga dus snel op pad. Het is nog droog, maar later wordt weer regen voorspeld, hopelijk ben ik dan al een eind op weg.
Ik snijd weer een stukje af naar de route. Gewoon binnendoor door de velden in plaats van langs de weg terug lopen. Ik kom alleen wat mensen met honden tegen. Verder is het verlaten. Het loopt heerlijk door de velden in de frisse ochtend lucht.
Ik kom veel wegkruizen tegen die mij goede raad geven voor onderweg, en voor het leven!
Op een uitzichtpunt in de buurt van Valkenburg zie ik in de verte Chateau St. Gerlach al liggen. Ik moet echter een snelweg over en loop er dus niet rechtstreeks heen. Daar aangekomen loop ik door de mooie beeldentuin. Volgens mij heb ik hier ooit met mijn werk wel eens gegeten, echt 20 jaar geleden of zo. Kan me er weinig van herinneren. Het kasteel en de omgeving zijn zeker nog eens een bezoek waard!
Naast het kasteel ligt de kerk van St. Gerlach. Er is ook een refugio bij. Daar had ik dus ook kunnen slapen! Ik ben nog te vroeg voor de kerk. Die is nog gesloten. Door het mooie plaatsje loop ik dan maar door richting de Geul.
Met een klein uitstapje van de route kun je langs het bedevaartsoort in Meersen lopen. Hier staat een grote basiliek, die jaarlijks veel gelovigen trekt. Er is een dienst bezig, dus ga ik niet naar binnen. Ook hier zijn vanwege het slechte weer de vele terrassen helemaal leeg (en waarschijnlijk ook omdat het nog steeds vroeg is). Ik pauzeer in de mooi aangelegde kloostertuin.
De route volgt een stuk de Geul. Aan de andere kant ligt de A2. Je hoort hem wel, maar de weg is aan het oog onttrokken. Ik zigzag hier tussen de vele campings door. Het Geuldal is een populaire vakantie plek!
Voordat ik Maastricht bereik moet ik eerst weer het ‘plateau’ over. Dit herinner ik me ook van eerdere wandelingen. Nog even stijl omhoog klimmen. Bovenop het plateau zie je Maastricht dan beneden in het dal liggen. Je denkt er dan bijna te zijn, maar het is toch nog een uurtje of twee lopen tot aan het station.
En zo’n laatste stuk door de stad is nooit echt leuk. Je loopt ook niet door de oude stad, dus van de bezienswaardigheden zie je niks. Daarvoor moet ik later nog maar eens terug. Het is inmiddels weer gaan regenen en ik ben het wel zat. Ook vandaag was langer dan verwacht. Dat boekje is echt niet handig voor het berekenen van afstanden! Je kunt slecht ongeveer de lengte uitrekenen, tenzij je met een touwtje en een lineaal gaat werken… Goed om bij een volgende keer rekening mee te houden.
Voor nu kan ik weer 100 km pelgrimsroute in Nederland afstrepen! Ondanks het slechte weer kijk ik terug op een paar mooie wandel dagen. Een prachtig stuk van het Jacobspad in Nederland!
