Jacobspad: Thorn naar Susteren
Vandaag wordt de hele dag regen voorspeld. Meestal valt dat in de praktijk mee en zijn het buitjes afgewisseld met droge periodes. Vandaag helaas niet.
In vertrek in de regen uit het hotel in Thorn na een goed ontbijt. Het regent niet hard, maar aan de rand van Thorn trek is toch maar de poncho aan. Van de hele dag een beetje regen word je ook best nat.
De route begint heel lieflijk langs een kapelletje en door glooiende velden richting de grens met België. Daar waar de Maas Nederland binnen stroomt loopt de route langs de waterkant. De open dijk biedt echter geen enkele beschutting tegen de harde wind en regen. Het is hard werken, en de vraag waarom ik dit ook al weer leuk vind komt zoals meestal weer op.
De route loopt langs vakantieparken en de jachthaven. Normaal druk in deze tijd van het jaar, maar nu uitgestorven. Ook de terrassen langs het water zijn leeg. Erg sneu voor de horeca, nu ze na al die maanden eindelijk weer open mogen. Ik loop zelf toch ook maar even door. Even wat meters maken en dat stuk langs de Maas met wind tegen zo snel mogelijk voorbij!
Richting Aldeneik loop ik weer langs de waterkant, maar nu met uitzicht op mooie groene uiterwaarden. Het is nog steeds hard werken tegen wind en regen in, maar de omgeving maakt hier veel goed.
Na deze Maasdijk verlaat ik even de route om in het park wat meer in de luwte wat te eten en drinken. Ik merk dat ik niet meer gewend ben met rugzak te lopen. Mijn benen protesteren een beetje en de rugzak zit nog wat in de weg. Na een tijdje met rugzak lopen voel je hem eigenlijk niet meer, maar op dat punt ben ik nog niet.
In Aldeneik staat een bijzondere kapel met een waterput. Volgens een bordje worden de bron en de kapel binnenkort gerestaureerd. Ik ben benieuwd naar de binnenkant, maar de deur is op slot.
Het laatste stuk naar Maaseik is minder spannend, maar het waait hier gelukkig minder hard. De pauze heeft me goed gedaan en de zon probeert de regen te verjagen, maar met weinig succes.
In Maaseik steek ik de Maas over en ben ik weer in Nederland. Gelukkig heeft de brug een reling, want de harde wind blaast me er zo vanaf! Dit hele stuk van Thorn tot aan Roosteren loopt de route nog gelijk met het Pelgrimspad. Ik heb dit een aantal jaar terug ook gelopen, maar ik kan me er niks meer van herinneren. Alleen het stuk naar Roosteren door het natuurgebied dat dient als ‘overloop’ voor de Maas herken ik. Net als het hotel waar ik vorige keer heb geslapen.
Nu loop ik door. Met de wind meer in de rug gaat dat een stuk vlotter en gemakkelijker. Het stuk naar Susteren is helaas niet heel boeiend. Vooral langs de weg en door woonwijken. In Susteren verlaat ik de route om naar de camping te lopen. Ik loop echter vast op een tunnel waar je als voetganger niet doorheen mag. Fietsers wel, maar geen enkele mogelijkheid voor voetgangers om het spoor over te steken. Dat heb ik echt nog nooit gezien. Je mag als voetganger ruim twee kilometer omlopen om op dezelfde plek te komen die je 200 meter verderop ziet liggen. Ik overweeg nog om er toch door te gaan, maar de enorme waarschuwingsborden houden me tegen.
Van bijna bij de camping zijn, moet ik ineens nog bijna een uur lopen! Chagrijnig loop ik verder. En natuurlijk gaat het ook harder regenen. Door een saaie woonwijk haal ik het toch tot de camping en mag mijn tentje naast het overdekte terras neerzetten van de kantine, die toch dicht is. Handig met deze regen.
Als de tent staat en ik heb gedoucht kan ik instorten. Fysiek was vandaag zwaar en dat merk ik ook wel. Ik ben doodmoe en koud. Snel even de slaapzak in. Na een paar uurtjes ben ik gelukkig weer wat bijgekomen. Het regent nog steeds. Ik maak nasi en thee en denk dat ik maar vroeg naar bed ga!
