Hitte

Hitte

Zaterdag 25 juni
Opnieuw een langere etappe vandaag. Ik vertrek bijtijds en loop al snel weer tussen de akkers en….het eerste veld zonnebloemen! Nu staan ze nog niet in bloei, maar het geeft aan dat ik steeds zuidelijker kom. Ach, een pelgrimshand is snel gevuld! Na een dorpje met veel oude vakwerkhuizen komt er weer zo’n lange weg rechtdoor. Zes kilometer lang, en waar denk je dan tijdens die kilometers aan? Nou, eigenlijk niet zo spannend, in ieder geval geen diepzinnege gedachtes. Soms aan praktische zaken (hoe ver nog, moet ik boodschappen doen, zal het gaan regenen?), soms over wat ik allemaal wil als ik terug ben (helaas Dim, dat wordt nog niet minder, maar ik heb nog drie maanden) en zingen helpt als ik echt even geen zin meer heb. Favoriet zijn: Land van Maas en Waal (vanwege de heuvels), Ease on down the road en Anotherone bites the dust. Die laatste hoorde ik verschillende keren in de eerste wandelweek, en het ritme is goed. En zo kom je dan uiteindelijk wel op de plek van bestemming, in dit geval Vitry le Francois. Ik wilde naar de camping, maar had geleerd niet zomaar bordjes ‘camping’ te volgen. Dat kan nl nog best een paar kilometer weg zijn. Eerst maar naar de VVV. Uiteindelijk bleek de VVV verder weg dan de camping, maar ik had geen zin om terug te lopen. Uiteindelijk dus toch een hotelletje geworden.

Zondag 26 juni
Vandaag een rustdag, dan loop ik niet meer dan 15 kilometer. Ik vertrek bijtijds, zodat ik de hele middag heb om uit te rusten. Liefst ga ik op deze dagen naar een camping, want met mooi weer kun je zo heerlijk niets doen op een camping, terwijl je toch buiten bent. Zo gezegd, zo gedaan. Ik kom op een ‘camping a la ferme’ waar ik een plekje kan uitzoeken onder de fruitbomen. En onder de bomen is wel nodig, want de temperatuur begint aardig op te lopen. Ik besteed de middag met dagboeken bijwerken en de route nogmaals bestuderen. Als het fris begint te worden ga ik naar bed.

Maandag 27 juni
De campingeigenaar nodigt me uit voor koffie en ontbijt met pindakaas. Hij heeft een Nederlandse vrouw en kinderen, vandaar. We kletsen wat. Inmiddels kan ik het Frans steeds beter verstaan, waardoor ik zelf ook meer wil vertellen, maar dat is nog lastig. Maar we begrijpen elkaar meestal wel. Het wordt vandaag heet. Ondanks dat ik pas rond zes uur op het volgend adres terecht kan, ga ik dus toch vroeg weg. Ik snijd een stukje af en pak dan de GR weer op. Het lopen gaat redelijk, maar wordt steeds zwaarder naarmate het warmer wordt. Na een klein uurtje lopen moet ik echt een half uur afkoelen in de schaduw. Ik vind een leuk eilandje in een meertje met een loopbrug er naartoe, en besluit daar een hele lange middagpauze te nemen, en na het heetst van de dag door te lopen. Na meer dan een uur ga ik verder, in plaatst van koeler wordt het echter nog steeds warmer. Gelukkig is het niet ver meer, maar er moet nog een lange pauze aan te pas komen voordat ik de eindbestemming bereik. Omdat de gite bij Outines vol zit met een groep gehandicapte kinderen, mag ik in de boomhut slapen. Een superleuk hutje in de boom, bedoeld om vogels te kijken. Alles zit er in, en ik krijg wat boodschappen van de eigenaresse om zelf iets te koken. Ik zit nog tot laat op het terras van het uitzicht te genieten.

Dinsdag 28 juni
Ik heb slecht geslapen van de hitte. Gistermiddag schijnt het 46 graden te zijn geweest. Wiens idee was het ook al weer om te gaan wandelen? Dan raad ik de volgende keer toch een strandvakantie aan. Vroeg vertrekken dus. Om 8 uur loop ik echter al te zweten. De officiele GR-route is vandaag 24 km, maar met wat smokkelen weet ik daar rond de 17 van te maken. En dat is op dit moment al ver genoeg! Hierdoor mis ik wel de mooiste houten kerk uit de omgeving, maar bij opnieuw tegen de 40 graden heb ik dat er wel voor over. Ik zit nu in Chavanges. Toen ik aankwam was ik zo moe, dat ik eerst twee uur in slaap ben gevallen. Een kop koffie en een gasten boek vol boodschappen van andere pelgrims, waaronder ook Joep. Die stukjes geven me steeds een goed gevoel, ook nu werd ik er soms emotioneel van. Grappig ook de mensen die hier met sneeuw aankwamen. Zo heeft iedere tocht z’n voors en tegens, maar de verhalen lezend maken we allemaal hetzelfde mee.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *