Lange baaldag
Vandaag was een beetje een baaldag. Na twee lange etappes was ik wel toe aan een beetje rust.De traditionele etappe van vandaag gaat echter 8 km lang over de Via Cassia, de doorgaande weg van Siena naar Rome. De routegids adviseerthier om de bus te pakken. Deze bus gaat volgens de gids twee keer per dag. Dat wordt al lastig, maar op dit moment kon ik op de website helemaal geen bus vinden. Er is een andere optie: omlopen. Deze route is 7 km langer, waardoor het totaal weer op 32 km komt. Daar heb ik eigenlijk ook geen zin in! Eerst maar gaan lopen, dan besluit ik straks wel.Als ik me OK voel, ga ik voor de lange route. De ochtend gaat voorspoedig. Eerst 7 km omlaag, en niet te steil, dus dat loopt lekker! De zonsopkomst is weer prachtig, met de lage bewolking in het dal! Binnen no time ben ik beneden.
Dan moet ik beslissen: over de route met de drukke weg of over de landweggetjes over de heuvelkammen. Ik kies voor het laatste. De route begint met weer drie kilometer… over de weg. Echter rijden ze hier geen 80 en zijn er geen vrachtwagens. Heel erg druk is het ook niet, maar zoals altijd verdwijnt mijn energie in het asfalt! Na een uur doorzetten en een stemming van nul,mag ik het asfalt af. Inmiddels is de temperatuuropgelopen tot zo’n 32 graden. Ik klim omhoog naar de ‘heuvelkam’, want heel hoog is het niet. Het is ook niet zo steil, dus ik kan aardig door blijven lopen. Het is wel zweten, zo in de zon. Ik hoop op wat wind boven, maar dat valt tegen. Af en toe een beetje en dat is heerlijk, maar verder vooral heet. Het voelt vandaag een beetje als overleven. De route is mooi, maar ik moet mezelf dwingen ernaar te kijken. Ver achter me zie ik het fort van Radicofanie nog steeds liggen. Het is verder vooral doorgaan! Op zich gaat het goed. Mijn hoofd wil alleen niet vandaag. Ik denk dat ik vandaag dus maar een baaldag opneem! Nu ik dat heb besloten loopt het gek genoeg ineens lichter! Of komt dat doordat ik Proceno in de verte zie liggen! En dat betekent een einde aan deze lange warme omweg!
Vanaf Proceno is het nog anderhalf uur maar Acquapendente. Ik neem maar een cola in het restaurantje dat zichzelf al 7 kilometer lang aankondigd! Ik dacht eerst 700 meter, dus dat viel een beetje tegen!
Het laatste stuk begint door het bos. Het gaat steil omlaag, maar de afwisseling is fijn! Onderweg gratis fruit!
Dan nog een stuk langs de weg, die uitkomt op de Via Cassia! Er loopt een pelgrim langs de vangrail en op nog geen meter rijden de vrachtwagens voorbij! Wat ben ik blij dat ik dat niet heb gedaan! Dan was het een nog grotere en levensgevaarlijke baaldag geweest! Helaas zit het venijn weer in de staart. Nog even ruim een half uur echt steil omhoog. Boven aangekomen ben ik moe en echt wel klaar voor vandaag. Gelukkig heb ik een prachtig appartement voor mezelf alleen. Met drie slaapkamers, een balzaal met piano, een keuken en een tuin. En…. een bad. De vermoeide spieren kunnen dus even bijkomen.
Na een bad en een dutje hijs ik mezelf nog een keer overeind. Nog even boodschappen doen en op zoek naar een stempel. Toch zo weer twee kilometer erbij! Nu ben ik echt klaar. Lekker koken, eten en naar bed! Zoals altijd is de moeite van vanmiddag al bijna weer vergeten, en zal ik het een volgende keer weer doen! Maar dan niet meer drie van die lange dagen achter elkaar!
