Cisa Pas – Pontremoli 24 km

Mijn kamer in het hostel is boven de eetkamer. Ik denk dat dat de reden is waarom het niet zo erg koud is als ik naar bef ga. Dat wordt later in de nacht wel anders. Mijn mummieslaapzak komt goed van pas!

In de ochtend is het helder, en dus ook koud. Het eerste stuk loopt de route over de weg. Tenzij je terug wilt klimmen omhoog en de route over de top wilt nemen. Maar daar voel ik dus weinig voor. Mijn lijf wil nog niet echt op gang komen. Het voelt alsof het nog niet wakker is. Gisteren misschien ongemerkt toch iets gegeten dat niet goed was? Of gewoon vermoeidheid van twee dagen klimmen? Hoe dan ook, het kost moeite.

Na de pas staat een grote poort die toegang geeft tot de Via Francigena in Toscane! La Bella Toscane! De route loopt eerst door een mooi bos geleidelijk omlaag. Dit gaat lekker! Als ik het bos uit kom, is er een gigantisch uitzicht over de vallei. Prachtig! Je kunt hier ook kiezen voor twee routes: de officiele die linksom het dal gaat, of die van de locale autoriteiten die rechtsom gaat. Ik kies toch maar voor de officiele. Het feit dat er een alternatief wordt geboden had misschien al alarmlampjes moeten geven, maar helaas.

De officiele route gaat steil over een steenslagpad omlaag. Het is constant concentreren en zoeken waar je je voeten neer zet. En dat niet eventjes, maar zeker een uur lang. Als ik weer even normaal kan lopen ben ik helemaal kapot! En dan moet ik nog 15 km. Dat gaat een lange dag worden! De Fransen en ik halen elkaar steeds in. Zij lopen sneller, maar ik loop weer in als zij pauzeren. Gedeelde smart is hier ook echt halve smart, ook zij hebben behoorlijk moeite met de paden.

Na deze vervelende afdaling gaat het weer omhoog door prachtige olijfboomgaarden en bossen met rivieren. Het is hier echt de omgeving die me nu de energie geeft om door te lopen! Langzaam wordt het aantal nog te lopen kilometers minder.

Met nog zo’n 5 km te gaan mag ik dan eindelijk aan de laatste afdaling naar Pontremoli beginnen. Het gaat over een kruisgang omlaag. Maar ook weer zo steil dat ik me niet kan voorstellen dat iemand dit nog omhoog loopt naar de kerk. Misschien als boetedoening 😉 Misschien ligt het aan de kruisgang, misschien aan iets anders, maar de laatste kilometers gaan weer gemakkelijker. Ik kan me niet echt een zwaardere dag uit mijn wandelcarriete herinneren. En anders komt ie zeker in de top drie. Vandaag was echt een worsteling. Mijn benen en mijn knieën doen pijn van het afdalen, terwijl ik dat eigenlijk nooit heb. Maar Pontremoli is bereikt!

Het hostel waar ik wil slapen zit in het kasteel, dat (helaas) op een rots boven de stad ligt. Met mijn laatste krachten dus weer omhoog. De kamer is dan ook nog eens helemaal bovenin, maar dan slaap je wel in een prachtig oud Castello! Ik heb een kamer voor mezelf en ga eerst douchen en even bijkomen. De kou van vanochtend op de berg heeft plaats gemaakt voor 20+ temperaturen en ik zweet me kapot. Daarna wil ik toch ook wel graag het museum zien. Daar vind ik ook nog de kracht voor. In het museum staan oude beelden (menhirs of stelae) die hier in de omgeving zijn gevonden. Ze stellen mannen, vrouwen en kinderen voor. Ze komen uit de ijzertijd, maar verder is er niks bekend over waar ze voor dienden. Ik vind ze fascinerend en blijf ondanks de vermoeidheid lang rondlopen.

Tot slot weer helemaal omlaag om boodschappen te doen. Ik vind een supermarkt en de Fransen in het dorp. De Fransen lopen vandaag nog een stukje door. Misschien kom ik ze morgen weer tegen, want dan heb ik weer een lange etappe. In de supermarkt vind ik glutenvrij brood wat ik op de kasteelplaats op eet. Een restaurant heb ik geen puf meer voor. Nu dus lekker slapen, want ook morgen wordt een zware en lange dag. Hopelijk doen mijn benen het dan ook weer! Vanavond maar even een spiercreme opsmeren!