Pavia- Santa Cristina e Bissone 28 km
Afgelopen nacht was wat vreemd. In het hostel zaten eigenlijk alleen studenten, en die tijd ligt al weer even achter me. Ze waren allemaal hartstikke lief, maar ik voelde me toch niet helemaal op z’n plaatst. Toch heb ik geluk gehad, want andere pelgrims hebben moeten uitwijken naar buiten de stad! Vanochtend met de bus terug naar het centum. Ik heb zwart gereden, want in de bus zelf kun je blijkbaar geen kaartje kopen. De hele weg zenuwachtig geweest, en ik was blij dat ik er weer uit mocht 😉 Ik wilde nog de Dom in Pavia bekijken, maar kon deze niet direct snel vinden. De route had ik wel snel gevonden, dus deze gevolgd denkende dat ie wel langs de Dom zou lopen, maar dat was niet zo. Dat valt me wel op aan de Via Francigena, dat die vaak plaatsen links laat liggen. In plaatst van door het centrum gaat de route langs de rand van een dorpje, waardoor je ook vaak winkels en cafeetjes mist.
De stad uit was zoals altijd niet leuk. Langs een grote weg door buitenwijken. Ook daarna werd de route niet echt boeiend. 20 km lang ging het over asfalt, met best wel veel auto’s. Het leukste was nog de oude man die met zijn auto stopte en vroeg of ik een mooi Christusbeeld wilde zien. Ik wilde niet onbeleefd zijn, dus stemde in. Het bleek dat er in een piepklein dorpje net naast de route een oude plaquette was van Jezus. Blijkbaar was deze best bijzonder. Hij was al eens gestolen, dus hing nu binnen in een tot kapel omgebouwde schuur. Die man was er zo trots op! Dat vond in echt leuk. En dat ik daar 500 meter voor moest omlopen was niet zo erg!
De rest van de weg was dus best saai. Vooral omdat deze over asfalt liep. De omgeving was niet anders dan andere dagen, maar constant asfalt en auto’s maken mij niet blij 😫
Toen ik een beetje depressief begon te worden, mocht ik eindelijk van de weg af. Het ging gelijk beter. Het laatste stuk liep ik samen met een Duitser die ik vandaag tegenkwam. Hij liep voor me, maar ik haalde hem in toen hij met twee Italiaanse dames stond te praten. Ze wilden van mij ook van alles weten. Een grappig gesprek gezien het feit dat zij alleen Italiaans spraken en wij allebei niet. Toch kwamen we er best uit. Ze wilden een foto van ons, dus die zal nu op feesten en partijen rond gaan denk ik 😉
Het laatste stuk was gelukkig mooi en voor we het wisten liepen we Santa Cristina binnen. Bij het hostel waren de Australiërs en de Belg die ik in Ivrea heb ontmoet al. Met nog twee Fransen die later aankwamen is het bijna druk! Er is maar een badkamer, dus morgen zullen we lootjes moeten trekken wie eerst mag! Gelukkig is het een korte etappe, dus ik heb geen haast. Lekker uitslapen en maar zien hoe het gaat!