Naar Zwitserland
De route die ik volg is een interpretatie van de Via Francigena. De ‘echte’ route wordt in grote lijnen gevolgd, maar de route die ik volg verkiest soms mooiere of kortere wegen. Op zich is dat niet erg, maar het nadeel is dat de route grotendeels niet is bewegwijzerd. Het is dus constant heel goed het boekje lezen! Ik vind routes met bewegwijzering toch fijner, dus daar ga ik volgend jaar op over. Een ander voornemen voor volgend jaar is om ‘licht’ te reizen en de tent thuis te laten. Dat scheelt heel veel zwoegen. Eigenlijk wilde ik dat dit jaar al doen, maar de kosten voor hotelletjes in Zwitserland zijn daarvoor toch wat hoog. Ook op campings is het verschil goed te merken. In Frankrijk was ik meestal tussen de tien en vijftien euro kwijt. Hier al gelijk 26 francs, wat ongeveer evenveel euro is.
Ik ben dus vandaag Zwitserland ingelopen. De route vandaag was prachtig. Heerlijk rustig ook vergeleken met gisteren. En de temperatuur was ook veel fijner, na een stevige onweersbui gistermiddag. Dat was dus even anderhalf uur verplicht liggen in de tent en hopen dat ie heel bleef met de hagel- en stortregen. Voor het eerst staan er ook andere wandelaars op de camping, maar geen van allen loopt dezelfde route. Er komen hier meerdere routes samen, waaronder ook de GR5 die ik wilde volgen. Misschien komt het er ooit nog eens van. Voorlopig ga ik naar Rome.
Na de grens met Zwitserland liep ik ook al snel het Jura gebergte uit. Ik kon nu goed zien hoe hoog ik zat (1000 meter hoogte), want voor me lag een diep en breed dal. Aan de overkant staken de Alpen als een enorme muur omhoog. Dat is dus mijn doel voor dit jaar! Dat lijkt nog een enorm eind weg! Door weilanden en bos liep ik langzaam omlaag. Hier en daar toch nog een colletje nemend ging het steeds verder omlaag. Ik heb gekozen voor een alternatieve route langs de oude abdij van Romainmotier. Een van de oudste van Zwiterland. Van de ooit enorme abdij, die verbonden was aan Cluny, was eigenlijk alleen de Romaanse kerk over en wat gebouwen er omheen. Het kleine plaatsje heeft echter een prachtige sfeer en het is heerlijk hier even te zitten. Eerst naar de camping en die rugzak achterlaten en mijn opnieuw kletsnatte tent laten drogen. Helaas ligt de camping boven op de berg, vanwaar je dan wel weer mooi uitzicht hebt op het klooster, maar de klim omhoog was het pittigst van de hele dag! Alsnog moe en oververhit kom ik boven. De rest van de middag doe ik maar rustig aan.
Ik loop heel langzaam terug naar de abdij en drink thee op de prachtige binnenplaats. Ik bezoek de prachtige kerk en haal een mooie stempel voor mijn pelgrimspaspoort. Verder dus niks. Morgen wordt een lange etappe. De laatste echt lange, maar gelukkig zonder bergen! En daarna heb ik een rustdag gepland, met dank aan het verkeerde St Hippolyte, want nu is de route een dag korter!