Dramatische luchten en Reims

Vrijdag 17 juni
Gisteravond was een gezellige avond. Het hotel zat vol met Nederlandse fietsers, omdat de camping dicht was (goed dat ik deze niet ben gaan zoeken). Drie mannen op weg naar Lourdes en een stel op weg van Lourdes naar huis. Het restaurantje was zo klein, dat we bijna aan een tafel zaten. Het inbegrepen drie gangen diner was goed, de lokale cider erbij lekker. En Dim had nog best wat verder mee kunnen lopen om het speciale Ardense bier te proeven! Na het eten nog wat gedronken met het stel fietsers. Al met al een geslaagde avond. Ik weet niet of het aan deze avond lag, maar vandaag kwam ik erg moeizaam vooruit. Het lopen leek zwaarder, de rugzak leek zwaarder en zelfs mijn benen leken zwaarder. De route was wel weer ontzettend mooi, voornamelijk door bos over goede paden. Onderweg in een dorpje kom ik zowaar een cafeetje tegen dat open is. Ter verduidelijking, de meeste dorpjes onderweg zijn een straat met allemaal dichte huizen, dus een cafeetje is wel bijzonder. Ik bestel dus een thee en blijf even op het terrasje zitten. Na de thee gaat het beter, maar het blijft allemaal wat moeizaam. Ik kom nog een Nederlandse vrouw tegen die hier een kasteeltje heeft gekocht. Als ik niks kan vinden, kan ik altijd langskomen. Over een mooi bospad gaat het verder naar Wasigny. Volgens de gids zouden er drie gites zitten. Na enig rondvragen heb ik er een gevonden, maar die is bezet. In het dorp kom ik (opnieuw) een andere Nederlandse vrouw tegen. De andere adressen zijn niet echt bekend maar vlakbij woont iemand die ook vaak pelgrims opvangt. Hij staat ook in mijn adressenlijst, maar met drie andere gites in het dorp had ik geen contact opgenomen. Ze brengt me er wel even heen. Jos (zo heet hij) is thuis en de kamer is nog vrij. En zo zit ik dus al de hele middag met Jos over van alles en nog wat te kletsen en krijg ik weer een heerlijk diner voorgeschoteld!

Zaterdag 18 juni
Het stormt aardig als ik wakker wordt en de lucht is donker. Gelukkig is het wel droog. Vannacht prima geslapen. Ik heb wel raar gedroomd, maar dat doe ik de laatste tijd vaak. Na het goede ontbijt zet Jos me weer af in Wasigny. Ik beloof een kaartje te sturen vanuit Santiago. Het is fris vandaag. Voor het eerst loop ik met mijn jas aan. Er staat een stevige wind, die ik natuurlijk de hele weg tegen heb. De route is nog steeds mooi, opnieuw door bos en akkerland, maar dan weer net anders dan gisteren. Vanaf de heuvels kijk ik iedere keer met verbazing over de lappendekens van gewassen heen. Wat het vandaag ook weer anders maakte, waren de dramatische luchten. De hele ochtend is het droog gebleven, maar in de middag moest ik er toch aan geloven. Eerst wat druppels, maar later werd het toch tijd voor de regencape. Het was echter cape aan en weer uit, want tussen de buien door scheen de zon. Ook nu breekt de zon door na wat flinke onweersklappen. Nu zit ik echter lekker droog in de gemeentegite van Chateau Porcien. De gite is een kamer met twee stapelbedden en wat uittrekbedden. In totaal kunnen er vijf of zes mensen slapen, maar dan is alle grond bezet. Er is een douche en een wc, en het is gratis. Bij het cafe aan de overkant kun je de sleutel halen. Vanavond ga ik daar ook eten. Tot nog toe ben ik alleen, maar het is nog vroeg. Uit het gastenboek zie ik dat er een aantal lopers vlak voor me lopen, en er loopt ook iemand een dag achter me (zij slaapt vanavond bij Jos). Als je allemaal ongeveer hetzelfde tempo loopt, kom je elkaar dus nooit tegen!

Zondag 19 juni
Ik sta vroeg op. Er zijn geen pelgrims bij gekomen. Het is vandaag 22 km en ik wil bijtijds vertrekken. Het is bewolkt, winderig en koud. De jas blijft dus weer aan en een paar handschoenen zou ook prettig zijn. Flink doorstappen helpt ook. Het eerste stuk van de route is niet erg boeiend. Een lang stuk langs een autoweg en landschappelijk niet zo mooi. In St Loup en Champagne (klinkt mooier dan het is) nodigt een mevrouw me uit voor koffie. Dat doet ze bij alle langslopende pelgrims, omdat je op deze route niets tegenkomt. Ik krijg nog snoepjes en sinasappels mee voor onderweg. Daarna lijkt alles beter te worden. De kou trekt uit de lucht, de jas kan uit en de route gaat een mooie landweg op. Het is zo’n alleen op de wereld weg; steeds rechtdoor door velden en verdwijnend in de verte. Geen idee waar de weg vandaan komt of heen gaat. Ik blijf me verbazen over de kleuren van de gewassen. Zo ver je kunt kijken groene, gelige en van alles ertussen, velden golvend in de wind. De gewassen worden hier geteeld voor biobrandstoffen. De grote fabrieken hiervoor zie ik in de verte liggen. Nieuw zijn de velden met bloeiende papavers in zacht wit-roze, die afsteken tegen de donkere luchten. Na een tijdje laat zelfs de zon zich even zien. Ik loop lekker en heb het naar mijn zin. Dat verandert als ik aankom op de plek van bestemming Bazancourt. De twee hotels die zijn aangegeven zijn allebei dicht. Doorlopen naar Reims is 17 km verder, en dat is samen met de 22 wat te ver. Een eind verder op de route ligt nog een overnachtingsmogelijkheid, maar daarvoor moet je wel 2 km van de route af. Ik besluit dat te proberen. Ik vermoed dat de gite hier weer de lokale feestzaal is, en dat klopt ook. Helaas voor mij is er vandaag een feest voor het hele dorp. De burgemeester wordt erbij gehaald, want die is ook op het feest. Ik kan blijven slapen, maar dan moet ik wachten tot het feest is afgelopen, om 8 uur. Dat vind ik nog te overzien, zeker in vergelijking met dezelfde tijd doorlopen. En daar zit ik nu. De burgemeester komt nog even informeren hoe het gaat. Als het koud wordt kan ik best alvast naar binnen gaan. Hij geeft wat tips voor morgen in Reims. Aangezien ik nu vroeg aankom, heb ik alle tijd ze op te volgen.

Share this...

Facebook

Whatsapp

Pinterest

Twitter

Linkedin

Email

Print