Naar Friesland
Om 8 uur ‘s ochtend vertrekken we richting Friesland. We maken vandaag een tussenstop bij het Wouda-gemaal, waar Corrie al heel lang een keer naartoe wil (iets met de familienaam). Als we er bijna zijn staat er een bord dat de weg waaraan het gemaal ligt is afgesloten. We worden een enorm eind om gestuurd, om uiteindelijk weer op dezelfde plek uit te komen. Het gemaal was gewoon bereikbaar!
Na het gemaal rijden we door naar onze camping in Wier, net onder St. Jacobiparochie. Dankzij niet zulke duidelijk verkeersborden en een al even verwarrende TomTom missen we de afslag. Geen probleem, eindje verderop keren en terug. Helaas zijn ze daar aan het werk en duurt dit ‘foutje’ ruim een kwartier. Maar dan toch echt op de goede weg.
Het Wouda gemaal is een behoorlijk indrukwekkend gebouw. Begin vorige eeuw gebouwd en nu wereld erfgoed. Volgende week bestaat het gemaal 100 jaar! Het is het laatste werkende stoomgemaal ter wereld, en wordt dus nog steeds gebruikt. In de tentoonstellingsruimte leren we over het Fryske Wetterschap (mijn Fries is niet zo goed, maar zoiets was het) en het waterbeheer van de polders. Leuk, omdat we hier de komende week doorheen lopen. Het gemaal pompt water uit de polders naar het IJsselmeer. Wel 10 miljoen liter per minuut! We krijgen vervolgens een rondleiding langs het stoomgemaal. Het is een indrukwekkend gebouw en de machines zijn prachtig! Erg indrukwekkend, zeker als je bedenkt dat het al 100 jaar er staat.
De camping is snel gevonden. We slapen in een blokhut, die in een mooie tuin ligt. Camping De Brinkhoeve is mooi aangelegd en ziet er gezellig uit met zijn theetuin.
In de middag hebben we nog een afspraak in de Groate Kerk van St. Jacobiparochie voor een eerste stempel in ons pelgrimspaspoort. De vrijwilliger van de kerk is speciaal voor ons gekomen. Hij biedt ons koffie aan. We denken aan koffie in de kerk, maar zijn bij hem thuis uitgenodigd. Hij vertelt van alles over zijn familie, want hij wordt maandag 85 jaar en de hele familie komt dat vieren. Maar liefst 28 kinderen, kleinkinderen en aanhang. Vanwege Corona komt iedereen in ‘shifts’. Hij vertelt over de regio en over de vele pelgrims die dit jaar zijn langs gekomen. Omdat we nog een klein stukje van het pad willen lopen, nemen we na een kopje afscheid. We volgen de schelpen-aanduiding die ons de komende week fevers wijst. Na even lopen hebben we toch het idee dat er iets niet klopt. We lopen de verkeerde kant op. Dezelfde weg terug dan maar. We houden het vandaag voor gezien. Er rust een ‘verkeerde route’-vloek op vandaag. Morgen maar fris weer opnieuw starten!
Helaas lukt het op dit moment niet om foto’s toe te voegen. Hopelijk kan dit op een later moment wel.