Bagno Vignoni
Een lange etappe vandaag, dus ik vertrek als de zon opkomt, rond half zeven. Als onderweg de zon opkomt kleurt alles eventjes helemaal goudroze, dan is het weer weg. De route loopt het eerste deel langs de weg, maar wel met een mooi voetpad erlangs. Het is zo vroeg nog niet druk, dushet loopt best fijn. Het duurt even voordat ik de rust vind, toch altijd spannend zo’n lange etappe.Maar ik voel me prima. Ik voel wel de hooikoorts, maar de medicijnen helpen voldoende.
Al snel wordt het klimmen. Gelukkig zijn de heuvels niet zo hoog, maar soms is het best steil. Ik loop door wijngaarden vandaag, met een paar prachtige wijnkastelen onderweg. Je kunt natuurlijk ook proeven, maar om half acht ‘s ochtends is alles nog dicht. Ik ben blij met het vroege vertrek. Het lijkt een warme dag te worden, maar de ochtend is nog heerlijk!
Vanaf Buenconvento zie ik al een dorp op een heuvel liggen. Op de kaart gekeken, en daar moet ik vast naar toe! Jammer dus als ik er bijna lijk tezijn en de route ineens een totaal andere kant op gaat. Blijkbaar is kaartlezen ook niet mijn sterkste kant. Een beetje een teleurstelling, maar gelukkig is het er ook weer erg mooi. Ik stop voor de lunch op een rustplekken voor pelgrims.
Na de lunch is het nog maar zes kilometer naar San Querico, daarna nog een klein stukje verder.Maar wat een rottige zes kilometer waren dat! Eerst is het vier kilometer langs de asfaltweg in de brandende zon! Blijkbaar een lastig stuk, want de ‘Via-politie’ patrouilleert hier om te checken of het goed gaat met de pelgrims. Ik krijg een flesje water van ze! Ik denk dat ik zelf genoeg heb, maar dit is lekkerder en koud!
Na de weg voel ik me rottig. Tijd om even af te koelen en een nieuw hooikoortspilletje denk ik. Ze houden het in deze omstandigheden slechts een uur of vier vol. Ik weet nu dat ik vorig jaar niet ziek was, maar dat ik niet zo goed tegen de plantjes van Toscane kan. Toen echter helemaal niet bij stil gestaan. Zonde! Gelukkig heeft de route de weg inmiddels verlaten, maar nu mag ik in de volle zon twee kilometer omhoog. Het is pittig, maar ik kom nog redelijk boven. Wel weer bezweet en met een rode kop! Een halve liter cola op het terrasje doet wonderen. Eigenlijk drink ik nooit cola, maar nu kan ik wel wat energie gebruiken!
De cola en de nieuwe pilletjes doen hun werk. Ondanks dat ik er al ruim 20 km op het zitten, loop ik het laatste stuk best gemakkelijk. Of zal ik de luxe kamer en de thermale baden. Van Bagno Vignoni al ruiken?
De route is het laatste stuk nog erg mooi en ik geniet. Bij het hotel aangekomen kunnen mijn spieren ontspannen in de thermale baden. Even geen pelgrim, maar luxe genieten!
Na de baden even uitrusten en dan eten. Het eten is inbegrepen. Het is heerlijk! Zonder de pasta die ik niet mag echter wel wat weinig vullend voor een pelgrim! Binnenkort kan ik meer zelf koken en is dat probleem ook opgelost. Nu masr vroeg slapen, want morgen de zwaarste dag van de Via Francigena!