Nog een hele dag vrij in Siena. Het voelt dubbel. Aan de ene kant wil ik gewoon gaan lopen, aan de andere kant heb ik een rustdag nog wel nodig om wat te wennen en bij te komen. Siena heb ik vorig jaar ook twee dagen gezien, dus de meeste bezienswaardigheden heb ik al bezocht. Ik vind op internet een rondwandeling door alle wijken van Siena. Het zijn er acht en allemaal hebben ze een dier als wijknaam en symbool. Twee keer per jaar strijden deze wijken in de palio, de paardenrace op het Piazzo del Campo. De wandeling lijkt me weer eens wat anders, dus met de route op de telefoon ga ik lopen. Ik leer dat Siena opdrie heuvels is gebouwd en de straten zijn dan ook steil omhoog en omlaag als ik door de verschillende wijken loop. Gelijk een goede oefening! De wijken hebben allemaal andere vlaggen en straatlantaarns. Allemaal naar hun ‘totemdier’.
Bij het Piazzo del Campo aangekomen besluit ikde toren te beklimmen. Om te kijken waar ik vandaan ben gekomen en waar ik naar toe ga. Het is 400 treden omhoog, dus maar goed dat ik thuis heb geoefend. Er staan op de toren geen borden met de richting, dus welke kant ik straks op ga is niet helemaal duidelijk. Met wat redeneren hoe de route de stad uit loopt kom ik wel een eind.
Na de toren loopt de route langs het hotel. Mijn telefoon is leeg, dus ik besluit deze even op te laden. Ik heb een goed moment gekozen, want het gaat regenen en onweren. Tussendoor haal ik de boodschappen voor morgen. Wat fruit, kaas en worst voor onderweg en lekkere koekjes en dadeltaart voor de zoete strek (bovendien geeft dat ook veel energie). Vervolgens wachten tot de regen is weggetrokken.
Ik loop de route verder, maar het blijft dreigend en af en toe vallen er wat druppels. Ik loop nog naar het oude fort van de Medici, en als het steedsharder gaat regenen is het tijd om terug te gaan. Ik breng de tijd luierend op de kamer door. Wachtend tot de restaurantjes weer open gaan voor het avondeten (pas om half acht weer). Nog een kwartiertje. Het wordt tijd, ik begin aardig honger te krijgen!
