Romeins Limespad Renkum naar Kesteren
Vanaf het busstation in Nijmegen nemen we de bus naar Renkum. We stappen in Renkum iets verder op de route uit dan we waren geëindigd, aangezien we het lopen langs de weg door Renkum niet zo spannend vinden. Na de start lopen we al snel de bebouwde kom uit en het bos in. De wandeling begint gelijk al mooi!
Na ongeveer een half uurtje lopen lopen we langs een bord voor een theetuin in een ommuurde tuin. Onze nieuwsgierigheid is gewekt, en we stoppen voor een vroege pauze. We krijgen geen spijt hiervan. De theetuin is echt een prachtige plek die met veel liefde wordt gerund.
We lopen verder over het landgoed Oranje Nassau. Vrijwilligers werken hier hard om alles zo mooi te houden. Ook een bos groeit helemaal dicht zonder onderhoud. De prachtige laan waar we over lopen zou zonder hun werk overwoekerd worden door bramen.
Als we het bos uitlopen leiden de markeringen ons over een fietspad met uitzicht op de Nederrijn. Volgens de kaart horen we echter boven langs de rand van het bos te lopen. Misschien hebben we een markering gemist, maar een wandelpad zonder fietsers en uit de zon is een stuk aantrekkelijker dan hier beneden. We klimmen dus best steil omhoog en volgens daar de markering van het Maarten van Rossumpad. Het Limespad staat hier in ieder geval niet aangegeven.
Uiteindelijk dalen we af naar het water en lopen door de uiterwaarden en weilanden verder. Na een klein stukje industriegebied van Wageningen komen we bij het natuurgebied de Blauwe kamer. Veel zien we er echter niet van, als we de weg volgen naar het pontje naar Opheusden. Voordat we oversteken genieten we nog even op een bankje van een broodje en het uitzicht op de Nederrijn.
Deze Nederrijn zullen we de komende kilometers ook nog blijven zien. Na het pontje volgen we namelijk de rivier over de andere oever. Onderweg komen we ook eindelijk weer iets van de Limes tegen, waar deze route naar is vernoemt. Er staat een replica van een Romeinse wachttoren, zoals er velen in dit gebied hebben gestaan langs de Limes. Dit is in ieder geval hoe ze denken dat zo’n toren er uit heeft gezien, want behalve een omtrek van het gebouw is er weinig van terug gevonden. De toren is nu een cafeetje voor wandelaars en fietsers.
We lopen verder met uitzicht op het water. Nu zijn de paden begaanbaar, maar de troep aan het hek laat zien dat hier met hoog water alles overstroomt was.
Dan slaan we af richting Kesteren, nog steeds door de uiterwaarden. In Kesteren eindigt onze route vandaag op een beetje troosteloos station, aan de buitenkant van het dorp. Volgende keer vervolgen we de route verder langs de Nederrijn, om deze vervolgens weer over te steken en achter ons te laten. Maar dat voor een volgende keer!
